زندگی هنوز خوشگلیاش رو داره،..

میشه به زندگی مث یه هدیه نگاه کنیم. میشه بگیم، این زندگی تنها شانس ما برای نفس کشیدن و انسان بودنه. آخرش؟!، معلومه!. میمیریم، به خاک تبدیل میشیم، بعدش هم شاید به درخت، شاید به پرنده، یا هر چیزی که دوست داریم بشیم. داشتن شانسی برای دیدن دنیا، اون هم در قالب یه انسان می‌تونه معجزه باشه، هر روز صبح، شنیدن صدای پرنده ها و از خواب بیدار شدن می‌تونه معجزه باشه. دیدن چیزای کوچیک و انجام کارهای کوچیک، مثل گفتن یک "دوست دارم"ساده، می­تونه معجزه باشه. فکر میکنم، به اینکه ما اینجا هستیم و شاید تنها دلیل بودنمون فرایندهای عجیب و غریبی باشن، که یه روزی، بنا به هر دلیلی، هیچ جای دیگه­‌ای از جهان هستی تکرار نشن.

پیش خودمون باشه، دنیا جای خوبی نیست ولی زندگی حتما ارزش زیستنش رو داره،..