ساعتها سخنرانی میکند، او قادر است برای انواع مشکلات سیاسی مملکتی و جهانی راه حل پیدا کند. اما بعید میدانم که بلد باشد؛ یک "دوستت دارمِ" ساده را به همسرش بگوید.
- ۱ نظر
- ۳۰ مهر ۹۶ ، ۱۸:۲۴
ساعتها سخنرانی میکند، او قادر است برای انواع مشکلات سیاسی مملکتی و جهانی راه حل پیدا کند. اما بعید میدانم که بلد باشد؛ یک "دوستت دارمِ" ساده را به همسرش بگوید.
یکی از مهمترین نقاط ضعف من در بخشیدن آدمهاست. همین کافیست که شخصی یکبار دروغ بگوید یا کاری خلاف اخلاق انجام دهد، تا در نظر من هبوط کند به خیل بسیارها (که خودم هم یکیشان هستم). البته، در زندگی شخصی خودم چند نفری را میشناسم که حقیقتا اینگونه نبودهاند.
روزی خواهد رسید که من به جنگ با شمارهها خواهم رفت و در خانهای زندگی خواهم کرد که ساعت در آن جایی نداشته باشد و کتابهایی خواهم خواند که صفحههاشان شماره نداشته باشند و،...
هیوستون اسمیت، دینپژوه، فیلسوف، آهنگساز، فیلمساز و نویسندهی برجستهی آمریکایی که چند ماه پیش به رحمت خدا رفت از دانشگاهیان معنوی محبوبم بود. گرچه از شاخصترین دینشناسان معاصر بود و کتابها (از جمله کتاب «ادیان جهان» که سه میلیون نسخه منتشر شده است و کتاب تاثیرگذارِ «چرا دین اهمیت دارد؟») و مستندهایش در معرفی ادیان جهان از منابع معتبر و درسیِ دینشناسی به شمار میرفتند، همچنان ایمانی ساده و زیبا داشت. در همان تنها دو دیدار حضوری و دو قرار اسکایپی آرامش نادر و دلربا و ایمان مادربزرگانهاش تاثیر زیادی رویم گذاشت. نمونهای دیدنی از اندیشمندی بود که ایمانش در خدمت زندگی معنادارتر و نیکوکارانهتر و آرامش و مهرورزی بیشتر قرار گرفته بود. الگوی خوبی از «تکمیلگرایی» در زیست معنوی بود، به این معنا که ضمن مداومت بر عبادات سنت خودش (مسیحی) به روی سنتهای دیگر گشوده بود و از آموزهها و ورزههای معنوی دیگر سنتها هم بهره میبرد. میگفت به روایتی معنوی و سازگار با اخلاقِ فرادینی از همهی ادیان بزرگ جهان ایمان دارد. هم کلیسا میرفت، هم روزی پنج بار به زبان عربی نماز میخواند و هم بر یوگای هندو و مراقبههای بودیستی و فرادینی مداومت داشت. در نودوهفتسالگی هم همچنان مشتاق خوشهچینی از سنتهای معنوی بود. وقتی به او گفتم میان آموزگاران معنوی و اقطاب سلاسلی که دیدهام نادر دَدَ، اسماعیل دولابی و ابراهیم گامارد را از حیث آرامش و رضایت باطن نمونه یافتهام چنان شوق کودکانهای به شناختشان نشان داد که تا خواندن ترجمهی بخشهایی از «طوبای محبتِ» مرحوم دولابی و پیگیری قرار دیدار با آن دو معنوی دیگر پیش رفت. میگفت دینی بهتر است که آرامش و شادیِ درون و شوقِ نیکی بیشتری بیافریند و به تجربه دیدهام معمولا این دین برای هر کس روایتی معنوی و اخلاقی از دین مادربزرگاش است. با وجود کهولت سن و مشغلهی زیاد در پاسخ به سوالهای ایمیلی و تلفنی به دانشجویانِ غریبهای مثل من هم گشادهرو و پرحوصله بود. آخرین باری که سه سال پیش با او تلفنی صحبت کردم گفت: قبلا شک داشتم ولی امروز به تجربه و نود سال جستجوگریِ دینی اطمینان دارم بدون ورزههای معنویِ منظمِ روزانه نمیتوان به زندگی «معنای معنوی» داد. هستهی ادیان نه باورها و دستورات فقهیشان که همین عبادات روزانهی معنابخش اند که به تجربهی حضور خدا میانجامند. میگفت اغلب منکران خدا فقدانِ دلیل برای خدا را به اشتباه دلیلِ فقدانِ خدا محسوب کردهاند و به جای بحث فلسفی/علمی دربارهی خدا باید ارتباط با او را تجربه کنند. خدایش رحمت کند.
*.
روش علمی برای فهم جنبههای فیزیکی زندگی ما تقریبا عالی عمل میکند. اما این روش در پیشنهاد ارزشها، اخلاقیات و معانی که در مرکز زندگی ما قرار دارند، عدم توانایی آشکاری دارد.
هیوستون اسمیت
**.
این ویدئو جهت آشنایی بیشتر با هیوستون اسمیت