یکی از پیش قضاوت هایی که در فرهنگ ما خیلی رایج هست و به وفور انجام میشه (البته من نمیدونم که در فرهنگ های دیگر هم وجود داره یا نه)، اینه که اگه شخصی وجود داشته باشه که کمتر صحبت کنه، فکر میکنیم که اون فرد یک آدم افسرده و غمگین هست. میخواستم بگم که میشه باور کنیم که اگه شخصی حرف نمیزنه این دلیل نمیشه که آدم شاد و خوشحالی نباشه. نمونه اش خود من :)
*.البته که داشتن شادی و داشتن غم به یک اندازه برای من ارزشمند هستند.
**. البته که آدم باید سعی کنه تا آنجایی که امکان داره برای ارزش داوری های دیگران نسبت به خودش، ارزشی قائل نباشه.
*.البته که داشتن شادی و داشتن غم به یک اندازه برای من ارزشمند هستند.
**. البته که آدم باید سعی کنه تا آنجایی که امکان داره برای ارزش داوری های دیگران نسبت به خودش، ارزشی قائل نباشه.
- ۳ نظر
- ۰۲ دی ۹۵ ، ۰۸:۵۳